.png)
Fazla telaşlandığım zamanlarda içimi bir huzursuzluk kaplardı önceleri. Duygularım yine beni sarıp sarmalamış esiri haline getirmişti. Bu huyumdan acilen vazgeçmem gerekiyordu vazgeçtiğim diğer her şey gibi. Bazı durumlara fazla tepki veriyordum. Bu durum her duygu için geçerli öfke, sevinç, endişe, korku vb. hepsini en uçlarda yaşıyordum. Her olayın sonunda en çok yıpranan ben oluyordum. Bu durumu değiştirmek için kendimi inzivaya çekmeye başladım.
Her ay mutlaka bir gün bu ay içinde kazandıklarımı ve kaybettiklerimi ölçüp tartmaya başladım. Böyle böyle hatalarımı daha rahat fark ettim. Durumlar karşısındaki verdiğim tepkilerimin şiddeti azalmaya başlamıştı. İnanılmaz rahatlıyor ve mutlu oluyordum. Değişime önce kendimden başlamalıydım. Çevre sonraki işti benim için. Birçok konuya izin vermez olduğumu ve yorgunluğumun hafiflediğini hissediyordum.
Unutmamam gerekiyormuş evet kesinlikle değişmeyen tek şey değişimmiş. Durma başla sende değişmeye, değiştiğini anlamaya başladığında çok rahatlayacaksın.
YAZAR: Tuğçe Arkaz
Comentários